Η έκπληξη της χρονιάς έγινε! Ισοπαλία σοκ μέσα στους Τσουκαλάδες Τελικό 1-1

     Και οι μεγαλύτεροι Bookers δεν θα πρότειναν ισοπαλία γι' αυτό το παιγνίδι. Κανένας δε θα έλεγε πριν από την έναρξη του αγώνα, ότι υπάρχει περίπτωση ο ΑΟ Πλαγιάς να χάσει βαθμούς από μία εκ των ουραγών του πρωταθλήματος. Κανείς δε θα το πίστευε και πολλοί δεν το πιστεύουν ούτε και αυτή τη στιγμή, με αποτέλεσμα να προσπαθούν να διασταυρώσουνε πληροφορίες, ώστε να βεβαιωθούν πως δεν πρόκειται για κάποιο αστείο. Ένας όμως φαίνεται ότι το πίστεψε. Ένας φαίνεται να το πίστεψε τόσο πολύ, τόσο βαθιά που στο τέλος έγινε. Όπως λέει και η γνωστή ρήση του Coelho" Όταν θέλεις κάτι παρά πολύ όλο το σύμπαν συνωμοτεί να το αποκτήσεις". Αυτό έγινε λοιπόν και σήμερα το απόγευμα στο δημοτικό Στάδιο Τσουκαλάδων. Ο λόγος πάντα για των προπονητή των Τσουκαλάδων και γνωστό μας από την θητεία του στον πάγκο του ΑΟ Πλαγιάς Χρήστο (Ζάβια) Κοντογώργη. Μπορούμε να πούμε ότι αυτός ο αγώνας ήταν ένα στοίχημα με τον εαυτό του αλλά και με τους πρώην συνεργάτες που όπως υποστηρίζει δεν του φέρθηκαν σωστά και επαγγελματικά. Ήρθε η δικαίωση λίγα χρόνια μετά, σήμερα δηλαδή, με αυτή την παλικαρίσια ισοπαλία των Τσουκαλάδων.

      Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Ο Ζάβιας δεν ήθελε μόνο να αποδείξει την προπονητική του αξία. Ο Ζάβιας δεν είχε απέναντί του μία ομάδα που ονομαζόταν ΑΟ Πλαγιάς και ήταν στην κορυφή της κατάταξης δίχως απώλειες σε ολόκληρο μέχρι τώρα το πρωτάθλημα. Είχε απέναντί του την ομάδα της καρδιάς του. Και ως γνωστόν οι μεγάλοι έρωτες περνούν από σαράντα κύματα. Έχουν πάθος, αγωνία, γλυκές στιγμές και στιγμές αντιδικίας και εκδίκησης... Ναι, όλα αυτά συνέβαιναν μέσα στον ψυχικό κόσμο του φίλου μας Ζάβια και δικαίως ήταν αναστατωμένος κατά τη διάρκεια του αγώνα. Αλλά και από την πλευρά της ομάδος του ΑΟ Πλαγιάς, όλοι νιώθουμε μια εσωτερική χαρά που ήταν ο παλιός μας προπονητής αυτός που μπόρεσε να σταθεί απέναντί μας και να ορθώσει το ανάστημά του με την ποδοσφαιρική ομάδα των Τσουκαλάδων υπό τις οδηγίες του. Παλικαρίσια η ισοπαλία λοιπόν για τους Τσουκαλάδες, γέμισε ικανοποίηση όλους τους παίκτες της ομάδας, που πραγματικά κόπιασαν μέσα στον αγωνιστικό χώρο και τελικά μπορεί να έκλεβαν και τη νίκη στα τελευταία λεπτά του αγώνα, όπως θα δούμε παρακάτω.

     Πίσω στα δικά μας τώρα, οι παίκτες μας μάζεψαν τα πράγματά τους, τα παπουτσάκια τους, τις καλτσούλες τους και τα λοιπά και ξεκίνησαν να πάνε... Για πικ νικ; Ξεκίνησαν να πάνε σινεμά; Σε κάποια παράσταση; Όχι. Ξεκίνησαν να πάνε να παίξουν ποδόσφαιρο, αλλά φαίνεται πως δεν τους το είπαν. Τα ανέκδοτα και τα γελάκια, οι κουβέντες που καμία σχέση που δεν είχαν με τον αγώνα, φαίνεται πως κράτησαν τους παίκτες έξω από το αγωνιστικό κλίμα. Είχαν την εντύπωση πως απέναντι δεν υπάρχει αντίπαλος, και πως η μπάλα θα μπει μόνη της στα δίχτυα. Αποτέλεσμα; Το τελικό 1-1 και η δημιουργία ελάχιστων κλασσικών ευκαιριών. Ο Νίκος Κωσταράκης δεν πίστευε σε αυτό που έβλεπαν τα μάτια του, σε αυτή την τρομακτική μεταμόρφωση, σε αυτή την τραγική -σε επίπεδα αρχαίας Αισχυλικής τραγωδίας- εμφάνιση. Γιατί όλα αυτά συνέβησαν χωρίς να κάνει κάποια μεγάλη αλλαγή στον κορμό της ομάδας. Και οι έντεκα ήτανε παίκτες εντεκάδας.

                   1) Καταγής

                   2) Βερύκιος

                   3) Κοκόλης Γ.

                   4) Πανταζής

                   5) Κατσαβριάς

                   6) Παξινός (C)

                   7) Περιστέρης

                   8)  Μωραΐτης Γ.

                   9) Μπουρδάρας Ζ.

                 10) Μωραΐτης Β.

                 11) Φραγκολιός

   Στα του αγώνα τώρα, η ομάδα μπήκε νωθρά με θολωμένο το νου, βρίσκοντας απέναντί της ακριβώς το αντίθετο. Δηλαδή το πάθος, τη δύναμη, το καθαρό μυαλό και την ποδοσφαιρική σύνεση. Με κλειστούς τους διαδρόμους και πίεση σε όλα τα πλάτη και μήκη του γηπέδου, οι Τσουκαλάδες κατάφεραν να ακινητοποιήσουν, να μουδιάσουν θα έλεγε κανείς τους παίκτες του ΑΟ Πλαγιάς. Αποτέλεσμα μηδέν παραγωγικότητα, αλλά και ορισμένες φορές λάθη που ευτυχώς δεν είχαν κάποιο σοβαρό αρνητικό αντίκτυπο για την ομάδα μας. Μόλις στο 25' έγινε το πρώτο σουτ από Μωραΐτη Β. και η μπάλα κατέληξε άουτ. Στη συνέχεια δεν έγινε κάτι το αξιόλογο. Ορισμένα μάλλον φιλόδοξα σουτ κατέληξαν έξω από το γήπεδο, όπως και μερικά αδύναμα που κύλησαν αργά στα χέρια του αντίπαλου τερματοφύλακα. Παιγνίδι κέντρου με πολλά λάθη και από τις δύο πλευρές, με τους κεντρώους και επιθετικούς μας παίκτες, πρωταγωνιστές σε αγώνα φλυαρίας. Πολύ φασαρία για το τίποτα και κόπος χαμένος. 

   Με αυτά και με τα άλλα, κουτσά... στραβά.. φτάσαμε και στο 44ο λεπτό του πρώτου ημιχρόνου. Εκεί στην πρώτη σωστή συνεργασία έγινε το 0-1. Ο Μωραΐτης Β.  μπροστά από την αντίπαλη περιοχή έσπασε τη μπάλα αριστερά στον Περιστέρη, εκείνος έκανε την παράλληλη μπαλιά και ο Φραγκολιός με κεφαλιά έβαλε την μπάλα στα δίχτυα. Έπειτα ήρθε η λήξη του ημιχρόνου και οι διαμαρτυρίες των γηπεδούχων στο διαιτητή πως δήθεν έπρεπε να έχει σφυρίξει ημίχρονο εδώ και 5 λεπτά. 

    Στο δεύτερο ημίχρονο περιμέναμε να δούμε μια διαφορετική ομάδα, αμέσως μετά και την είσοδο του Σταμουλάκη που κάθισε στον πάγκο για το πρώτο ημίχρονο. Αλλά δεν ήταν δυνατόν "Ο" Φλύαρος να σταματήσει τη φλυαρία. Έτσι τίποτα δεν άλλαξε, για να μην πούμε πως στο δεύτερο ημίχρονο, η ομάδα ήταν χειρότερη από το πρώτο.

     Οι Τσουκαλάδες από την άλλη πλευρά αμύνονταν με νύχια και με δόντια, και προσπαθούσαν με απελπισμένες μπαλιές να πάρουνε ανάσες και ύστερα να διεκδικήσουν ένα γκολ. Το γκολ της ισοφάρισης. Αλλά δεν χρειάστηκε να προσπαθήσουν πολύ γι' αυτό, γιατί σε μια ανύποπτη στιγμή, η μπάλα ερχόμενη από μια χαμένη μπαλιά, κατέληξε στο κεφάλι του Κοκόλη Γιώργου και εκείνος προσπάθησε να τη γυρίσει στον τερματοφύλακα Καταγή. Ο Καταγής ο οποίος είχε κάνει την έξοδο φωνάζοντας δεν μπλόκαρε ποτέ τη μπάλα, παρά την είδε να καταλήγει στο βάθος της εστίας του. Φανταστείτε λοιπόν τώρα, τι έγινε εκείνη τη στιγμή! 

     Για το υπόλοιπο του αγώνα έγινε ότι έγινε και τα 43 πρώτα λεπτά του αγώνα. Τίποτα απολύτως. Μερικά κόρνερ και κάποια σουτ πολύ μακριά από την εστία. Η μεγαλύτερη ευκαιρία του αγώνα όμως δεν χάθηκε από τον ΑΟ Πλαγιάς. Τη μεγαλύτερη ευκαιρία την έχασε η Αναγέννηση Τσουκαλάδων, όταν σε μια αντεπίθεση βρέθηκαν έξω από τη μεγάλη μας περιοχή και δοκίμασαν το σουτ. Με κομμένη την ανάσα άπαντες παρακολούθησαν τη μπάλα να περνά άουτ, ξυστά από το οριζόντιο δοκάρι της εστίας του Καταγή.